Waarom?

Tja, waarom gaan we op fietsvakantie?

Ik vraag me sinds de voorbereiding vooral af waarom we dit pas na 6 jaar doen? Jeffrey is al lange tijd een goede vriend van mij en we hebben al meerdere malen elkaar zoek gefietst. We zijn naar de Ardennen, Engeland en Duitsland geweest voor verschillende fietstochten, maar hebben altijd onze droomvakantie naar Nieuw Zeeland “on hold” gezet. 6 jaar later is het dan eindelijk zo ver!

Maar die fietsvakantie! Het idee om veel buiten te zijn, lekker te bewegen en door de natuur te fietsen. Heerlijk.  Niet teveel plannen qua route, een beetje een idee hebben van welke richting we opgaan. ‘s Ochtends opstaan, ontbijten en dan op de fiets stappen en gaan.  En de volgende dag gewoon weer.  Of niet,  als het een leuke plek is en er iets te bekijken valt, of als één van ons gewoon even niet wil.  Het avontuur van tegen het eind van de middag niet weten waar we gaan stoppen, wat we zullen eten en waar ons bed die avond staat.

Nieuw-Zeeland is een uitdagend land om te gaan fietsen. Het is namelijk niet echt een geschikt fietsland, maar toch wordt het populairder. De afstanden tussen de steden en dorpjes zijn groot. Ook zijn de wegen niet vlak en is het vaak heuvelop. Een gemiddelde snelheid van 20 km/h, zoals in Nederland haalbaar is, is in Nieuw-Zeeland onmogelijk. Mede doordat we met bagage en al gaat fietsen.

De uitdaging van fietsen in Nieuw Zeeland is ook de ontmoeting met iedereen die we tegen gaan komen en hoe dat zal zijn. Daarnaast staat Nieuw Zeeland bekend om de prachtige natuur en sterk wisselende weersomstandigheden.  Zal fietsen daar voelen als gewoon een stukje aarde of juist ieder moment als iets heel erg anders puur omdat mijn ogen andere uitzichten gewend zijn?

Ik heb de verwachting dat wij elkaar ook tegen gaan komen, want we zijn 6 weken dag en nacht op elkaar aangewezen. Dat is ook een uitdaging.  Gelukkig zitten we niet op een tandem! Dat geeft ook ruimte om mezelf tegen te komen,  in deze weken weg van het werk en de ‘normale’ leefomgeving. Het lijkt me heerlijk om de tijd te hebben zoals die volgens mij bedoeld is: zonder horloge, gewoon met een zon en een maan, en een lichaam dat zegt dat het honger heeft of moe is…