Greymouth – Springfield (Tranzalpine Express)
Hoe we het doen weten we niet maar er schijnt weer een zonnetje. Heerlijk weer en na het ontbijt en een laatste check van onze mail besluiten we om vandaag maar naar de pier te fietsen in de ochtend om daarna naar het station te gaan om in te checken voor de Tranzalpine trein. Daarna kunnen we dan lunchen en om 13:45 uur vertrekt onze trein naar Springfield. We zouden ook door kunnen rijden met de trein naar Christchurch maar het laatste stuk van de treinreis is niet zo spectaculair en we willen dinsdag nog het laatste stuk fietsen over de Canterbury Plains.
De tocht naar de pier is een eitje en het uitzicht is daar prachtig. Helaas is Mount Cook verscholen achter wat bewolking. Er zitten veel meeuwen op de pier die niet echt schuw zijn. We hebben wat mooie plaatjes kunnen schieten. Dan terug naar het centrum. Het station is snel gevonden. We kunnen onze fietsen afgeven bij het luggage depot en we hoeven er niks aan te sleutelen. Ze kunnen zo met alle baggage erop mee. Dat is goed nieuws.
We gaan de stad in en drinken wat koffie. Om half een krijgt Sebastiaan trek in lunch. Er is niet veel te vinden qua lunch in Greymouth dus we gaan naar de Subway. Dan lopen we terug naar het station. De trein komt net aan. Alle passengiers uit Christchurch stappen uit. Dan gaat de trein naar het rangeer terrein om schoon te maken en de loc om te draaien.
Iets over half twee komt de trein weer het stationnetje binnengereden. We helpen even mee om onze fietsen in de baggagewagon te rijden en als de fietsen stevig staan gaan we met een gerust hart naar onze stoelen in de trein. De trein vertrekt iets te laat: het blijven natuurlijk kiwis.
Het natuurschoon is echt prachtig en ik neem ook wat foto’s vanaf het viewplatform in de trein. Het is echter erg klein en er zijn veel passengiers die zich verdringen voor een kiekje. Ik geef het vrij snel op en besluit dan maar te genieten van de treinreis vanuit mijn stoel. Foto’s maken vanuit de coupe lukt niet door de reflecties in het glas en er kunnen in deze airco-trein natuurlijk geen raampjes open! 
Maar niet getreurd! De treinreis is echt schitterend. Je klimt vanuit Greymouth door het regenwoud omhoog naar Arthur’s Pass. Dan kom je op een hoogvlakte in de Southern Alps. De vegetatie is kompleet anders. Na de hoogvlakte gaan je weer dalen aan de andere kant en volg je het ravijn van de Waimakariri River. Dit is echt schitterend. Om 17:00 uur zijn we in Springfield.
Er is niet veel te doen. Het is een klein plaatsje maar het hostel is wel leuk en gezellig. De eigenaren zijn een gemengd stel: hij komt uit Groningen en zij uit Japan.
We gaan eten in het plaatselijke restaurant/pub. We bestellen Springers Chicken en dat is een schot in de roos. Veel groenten en geen fries and salad. Terug naar het hostel en bloggen maar. Sebastiaan gaat wat lezen.
Een stel Fransen gaat LOTR kijken. Wij doen mee want waarom zijn we anders in NZ! 
