Rakaia Gorge – Geraldine..oeps..Methven

Deze dag wacht ons een pittige klim uit Rakaia Gorge om daarna een rustige route (vals plat) naar Geraldine te fietsen. De klim begint inderdaad pittig: de eerste 500 meter 12%, dan 600 meter 5% om af te sluiten met 400 meter 8-10%. Bij het begin van de klim hoor ik een pang terwijl ik schakel, ik denk gelijk: “Dat is een tandje minder op mijn achterblad”. Helaas, helaas was dat maar zo, het was namelijk een spaak in mijn achterwiel. Ik rij nog wel door maar door het verlies van mijn mijn spaak krijg ik een behoorlijke slag in mijn wiel.

Met een aanlopende achterrem weet ik nog wel de top van de klim te bereiken maar nadat we de bepakking eraf gehaald hebben wordt de schade duidelijk! Een kapotte spaak en een achterwiel met een flinke slag. Geen nood: we hebben extra spaken bij ons dus dat moet wel te repareren zijn. Wel is het spaak aan de kant van de achtercassette dus moeten we de cassette eraf halen. We hebben een Next Best Thing (NBT II) bij ons dus dat moet lukken.

Hoe ging dat ook al weer bij de fietsreparatie cursus? Moest die moer nu wel of niet eraf om de sluitring van de cassette eraf te halen? Laten we voor de zekerheid dat maar doen! Onze steeksleutels zijn echter niet groot genoeg dus dat wordt een afdaling te voet terug naar de camping. Hopelijk heeft de aardige camping meneer genoeg steeksleutels. Ja hoor dat was geen probleem! SLeutels zat maar de moer krijgen we er niet af. Is ook niet nodig naar blijkt. Terug naar Sebastiaan die boven bij de fietsen staat. De aardige camping meneer wil niet dat ik terug omhoog loop dus hij brengt me wel even met de auto. Inmiddels heeft Sebatiaan in de handleiding bij de NBT II gelezen dat de moer er niet af hoeft.

Goed NBT II op de sluitring, wiel in de fiets en draaien maar…. Drie kleine slagen (we horen kraak, kraak, kraak net zoals op de cursus) maar de cassette komt niet los. Oeps, de verkeerde kant op gedraaid, de sluitring zit nu nog vaster. Goede kant dan maar op draaien maar de cassette komt niet los. Erger nog: het achterpadje van mijn derailleur  breekt. Gelukkig had ik daar ook een reserve van mee genomen. Maar het brekende achterpadje was voor ons wel het signaal dat we maar naar een pro moesten gaan. De aardige camping meneer kon mij met mijn fiets en bagage wel naar Methven brengen, het eerstvolgende dorp. Hij wist niet of daar een fietsenmaker zat maar ze konden daar vast wel vertelklen waar er wel een te vinden was.

Zo gezegd, zo gedaan. Fiets achterin, bagage erbij en rijden maar. Sebastiaan moest nog wel te fiets naar Methven rijden (ongeveer 15 km). Na een korte rit waren we in Methven en kijk: op de kruising in het centrum van het dorpje zit een fietsenmaker. Dat is mooi, alleen had die lunchpauze van 12:30 – 15:00 uur. Nu waren we al een tijdje bezig en omdat we later vertrokken waren (11:00 uur in verband met het drogen van de tent) was het al na 14:00 uur. Even wachten dus. Gelukkig kwam de fietsenmaker al vrij snel terug van zijn lunch. Hij was erom 14:15 uur en ging gelijk aan de slag.

Geen NBT II maar met een …..moer en een freewheel verwijderaar (kettingding). Helaas we hadden de sluitring goed vastgezet. Hij kreeg hem niet los. Hij verboog zijn gereedschap maar de sluitring kwam niet los. Hij had ook geen achterwiel ter vervanging. Hij raadde aan om naar Christcurch te gaan en daar bij een grote fietsenmaker het te proberen. Inmiddels was Sebastiaan al weer in Methven aangeland. Samen met Sebastiaan het achterpadje vervangen en de ketting er weer op gezet. Wiel gemonteerd en de bagage erop. En dan te voet verder op zoek naar accomodatie voor die nacht en een manier om de volgende dag naar Christchurch te gaan. Bij het iSite (de VVV van NZ) wisten ze me te vertellen dat er de volgende dag een bus vertrok naar Christchurch en dat een fiets mee kon. Moesten wel gelijk boeken. We hadden weinig keus want het iSite ging bijna dicht dus moesten we snel beslissen. Ik zou de volgende dag allleen met mijn fiets naar Christchurch gaan en Sebastiaan bleef in Methven. Er was ook een goed hostel in Methven dus daar gelijk maar een kamer voor 2 voor 2 nachten gereserveerd.

We hadden inmiddels ook flinke honger want we hadden geen lunch gehad dus gingen we eerst nog even wat eten bij de plaatselijke pub. Het vulde wel maar was niet echt best (te vet) maar goed we hadden honger. Toen door naar Snow Denn (het hostel) en daar aangkomen werden we goed opgevangen door George, de eigenaar. Helaas hadden we al een ticket gekocht naar Christchurch want hij moest daar de volgende dag ook heen en achterin was er ruimte genoeg voor een fiets….

Nog even boodschappen doen en koken. Vrij aardig gegeten: pasta met veel groenten, tomatensaus en gehakt. Nog een slechte serie gekeken op SKY (de lokale satellietTV) en toen naar bed.

[Show as slideshow]