Mavora Lakes – Walters Peak – Queenstown

Het was weer brak wakker worden na een nachtje kreperen (lees camperen). Alles lekker vochtig en behoorlijk koud. Jeff zijn fietscomputer gaf zes graden celsius aan! Die warme douche zou toch wel lekker geweest zijn, maar dat was nog een dag fietsen voordat we deze zouden tegenkomen. Nadat we onze bammetjes naarbinnen hadden gewerkt met een overheerlijke kop oploskoffie (geloof me, dat is echt lekker bij gebrek aan wat beters) kon onze grote inpakklus beginnen. Gelukkig was het zonnetje inmiddels doorgebroken, zodat de tent kon opdrogen van alle dauw. Een paar nieuwsgierige vogeltjes kwamen ondertussen onze etensresten verorberen

Eenmaal gepakt was het rond 11.30 uur toen we op de fiets stapten. Eerst weer een stukje terugfietsen door het dichte bos heen, naar de hoofdweg van gisteren. Daar lag opnieuw 47 kilometer gravelroad op ons te wachten. Inmiddels was de temperatuur en de windkracht flink gestegen, waardoor de fietscondities iets minder gunstig waren ten opzichte van gisteren. Het werd ook iets heuvelachtiger met af en toe een flinke klimmetje. Na een behoorlijke opwarming door de zon werden we ineens verrast door een “ford”: een spontane beek die gewoon de weg kruist. Nog even de opties overwogen om dit droog over te komen:

- er door heen fietsen: stenen zo groot als tennisballen in de beek, geen optie
- er omheen lopen: zo ver je kon zien, liep de waterstroom door, geen optie

Afijn, dus gewoon maar er door heen banjeren met schoenen en al. Het water was circa 20 cm diep en ijskoud wat eigenlijk wel lekker was gezien de brandende zon die aan de hemel stond. Nog een paar korte klimmetjes en toen kwamen we aan bij Whitesbay met een prachtig uitzicht over Lake Wakatipu. Nog 10 km te gaan en dan waren we bij onze tussenbestemming voor die dag: Walter Peak High Country Farm. Walter Peak is een klein toeristisch plaatsje verbonden met het drukke stadje Queenstown door middel van een nostalgische stoomboot: de TSS (Twin Screw Steamer) Earnslaw. Onze timing bleek goed te zijn: een uurtje wachten en dan zou de boot vertrekken. Ondertussen konden wij onze vochtreserves even bijvullen in een restaurantje terwijl we in de verte de “Lady of the Lake” langzaam over het meer zagen aankomen.

De TSS Earnslaw is nog een van de weinige passagiersstoomboten welke in gebruik is. De stoomboot is in prachtige originele staat en wordt nog steeds conform de werkwijze uit 1912 bediend! Via een klein loopbruggetje kun je een blik werpen in de machinekamer, waar stoere mannen de kolen in de oven staan te scheppen. Erg indrukwekkend om dat te zien. Met een heerlijk briesje in het gezicht tuffen we richting Queenstown.

Eenmaal aangekomen was de overgang redelijk heftig: het bleek superdruk en toeristisch te zijn in Queenstown wat een nogal groot contrast was met de afgelopen twee dagen. We hadden beide zoiets van “Lets get the hell out of here!”. Echter hadden wij nog 2 belangrijke missies openstaan.

1) Shoppen. We hadden geen eten en drinken meer en onze overnachting bleek nog een kleine 6 km uit de stad te zijn.

2) De Fergburger. Volgens velen die ons voorgingen, was dit de plek om NZ beste hamburgers te eten. De burgers waren redelijk goed, echter konden ze niet tippen aan onze eerder genoten lamsburgers bij Chateau on the Park in Christchurch. Was ook niet zo gek gezien het enorme verschil in prijs en entourage.

Tot slot nog 6 km doorfietsen tot aan Arthurs Point, waarbij we een rustig gelegen Holiday Park hadden uitgezocht met een cabin, en niet te vergeten een heerlijk warme douche! Vervolgens was het tijd om onze fietsen te ontdoen van al het stof en bagger van de afgelopen dagen. Moe en voldaan lekker op het bed gecrashed met een welverdiend biertje. Voor Jeff een colaatje, want die zat nog steeds aan de medicijnen tegen de vriendjes uit Peels Forest.

[Show as slideshow]

◄1234567►