Queenstown – Cordrona – Wanaka

Deze dag houden wij ons niet aan het plan om over Cromwell naar Wanaka te rijden. Dat zou twee dagen kosten terwijl het in 1 dag kan als we over de Crown Range klimmen. Dit is wel een veel steilere route maar de klim zit vrij aan het begin (20 km). Hij is weliswaar 10 km lang maar daarna is het vals plat naar beneden tot aan Wanaka. De eigenaar van het Shotover Holiday Park fiets zelf ook veel en raad ons aan die route te nemen. Hij heeft hem echter zelf nog nooit gefietst!

Zo gezegd zo gedaan. We gaan op pad. Eerst langs Arrowtown na 15 km. We komen nog langs Remarkable Vets, van die docu-serie op National Geographic. En dan zijn we in het centrum van Arrowtown. Het is een oud gouddelver- en mijnwerkerstadje en heel toeristisch. We doen daar nog wat boodschappen in de lokale super en drinken koffie en eten een broodje bij het Arrowcafe. Goede koffie!

Dan weer op pad. Vijf km na Arrowtown is de afslag naar Cardrona en Wanaka via de Crownrange. Het begint gelijk goed met een aantal haarspeldbochten en flinke stijgingspercentages (tot 10%). De haarspeldbochten kom je niet zo vaak tegen in NZ dus dit is een flinke klim. Hij duurt bijna 5 km maar de uitzichten zijn overweldigend dus nemen we regelmatig foto’s. Dan komen we op een stukje vals plat dat een paar km duurt. We besluiten in de schaduw te lunchen omdat we weten dat er nog een flinke klim moet komen. We zijn op ongeveer 650 meter en moeten nog naar 1120 meter.

De lunch smaakt goed en we komen een fietser tegen die de Crownrange ook van onze kant beklimt…. wel op een lichte racefiets dat wel. Dan is het niet langer uit te stellen. We moeten op pad en alles naar boven zeulen. Het is een mooie dag en er is dus ook behoorlijk wat zon. Goed smeren en klimmen maar. Dan stuiten we op een verkeersregelaarster. Ze zijn de weg opnieuw aan het asfalteren en we moeten even wachten tot het verkeer van boven voorbij is. Dan mogen wij. De verkeersregelaarster zegt met een brede glimlach: “It’ll be puffin’ all the way from now on, boys!”. Ze had gelijk. Het was een klim van bijna 5 km met hellingspercentages tot 16%. Lage versnelling en pedalen maar. De uitzichten zijn schitterend maar de koperen ploert is medogenloos. Het zweet guts langs mijn voorhoofd naar beneden en ik laat Sebastiaan voor gaan naar boven want dat hou ik toch niet bij. Dit zal toch wel de laatste bocht zijn…. Nee er is nog een. Shit nog een. En dan zie ik geparkeerde auto’s boven staan. Dit is de laatse klim want dat is het uitzichtpunt bovenop. Ik ben het beu en schakel een tandje bij. Dan duurt de marteling korter!

Als we dan eindelijk boven zijn is het uitzicht werkelijk magnifiek. We doen een high five. En maken foto’s natuurlijk. Dan naar beneden. De afdalingen zijn echt “at carcatching speeds” zoals ze hier zeggen. Veel remmen dus want bloedlink. We zien een paar vakantiefietsers van de andere kant omhoog komen. Zij hebben het opgegeven: Ze hebben de fiets aan hand en duwen hem omhoog. Zo krijgen wij dus die bijnaam: push-bikes! Ach het is ook wel logisch. Onze klim was 10 km. Zij zijn al 40 km aan het klimmen vanaf Wanaka. Minder steil maar wel veel langer. Toch gniffelen we een beetje. Ik onderdruk het snel en groet ze vriendelijk. En dan weer door. Zoefff…. De echt steile afdaling stopt snel en we krijgen vals plat van 1 a 2% naar beneden. We stoppen in Cordrona bij een Inn. Even koffie en carrotcake en een cola!

Veel mensen daar in de biertuin verklaren ons voor gek maar we hebben wel genoeg aanspraak! Het is trouwens een erg mooie biertuin met veel bloemen, een huifkar en een oldsmobile in een schuurtje. Die reed vast niet meer in tegenstelling tot de optocht van oldsmobiles die we tegenkwamen bij onze klim omhoog, het was vast een clubuitje van de oldsmobile club.

Door naar Wanaka dan maar het is nog ongeveer 30 km maar die schieten voorbij en iets meer dan een uur later roept Sebastiaan naar me. Ik versta hem niet goed. “Wat?” “We zijn er bijna laten we wat langzamer uitrijden!” Goed idee. Waar zit het Holiday park eigenlijk waar we een cabin gereserveerd hebben? Oeps daar zijn we al voorbij. We moesten iets terug. Lekker douchen, fietskleding wassen en dan op pad naar het centrum om wat te eten. De Rough Guide raadde Relishes aan. Het kaartje was echter niet helemaal correct en Sebastiaan wilde het bijna opgeven maar daar! Daar was het. Het zag er niet heel bijzonder uit maar het liep wel snel vol. De serveerster wees ons een tafeltje aan waar al een echtpaar zat te eten. Dat doen ze wel vaker hier want het is druk. Gelukkig waren wij net op tijd want dit was het beste wat we tot nu toe gehad hebben. Ik nam free range pork en die was werkelijk subliem en Sebastiaan had wilde geit met koriander. Ook erg goed. We raken in gesprek met het oudere echtpaar. Dat is het leuke van een tafeltje delen. Ze waren op doorreis naar Dunedin om hun dochter op de uni daar te bezoeken. Ze hadden een bedrijfje In Fox Glacier dat wandeltochten naar de glacier organiseerd. Toen ze hoorden dat we aan het fietsen waren wilden ze gelijk weten waar we die dag vandaan kwamen. Queenstown. O dan hebben jullie de Crown range genomen: ” Good on ya!” Hij bleek ook een fietser, mountainbiking weliswaar maar wel een een fanatieke. Ook moetsten we naar Fox Glacier toen ze hoorden dat we de westkust nog gingen doen.

Zij waren klaar met eten en gingen weer. Wij besloten om ook nog een toetje te nemen. Ook die was erg goed. Toen weer terug. Het was vrij onbewolkt dus de sterrenhemel was fraai.

[Show picture list]